توقف رشد کودک و نوجوان با سبک «تربیت استبدادی»

طی چند هفته اخیر خبر بازگشت آرات به ایران، پسربچه‌ای که از او با عنوان نابغه ورزشی یاد می‌شود، سر و صدا‌های زیادی به همراه داشت.

پسری که تنها ۱۰ سال سن دارد، اما با انجام حرکات آکروباتیک از کودکی توجه همه را به خود جلب کرد.

آرات به لیورپول می‌رود و بعد از مدتی بی سر و صدا به ایران باز می‌گردد و جذب باشگاه سپاهان می‌شود، اما این باشگاه بعد از مدت کوتاهی از قطع همکاری با این کودک خبر می‌دهد، آن هم به دلیل اینکه فشار وارد شده به کودک منجر به بسته شدن صفحه رشد او در ۱۰ سالگی شده است.

آرات یکی از بی شمار کودکانی است که از بدو تولد جلوی دوربین بوده تا ۶ میلیون فالوئر چشم عضلات شکم بچه‌ای بدوزند که از کودکی شش تکه شده است! ما در اینستاگرام با نمونه‌های زیادی از این بچه‌ها مواجهیم، کودکی که در ۵ سالگی جلوی دوربین می‌نشیند و باید مثل یک آمریکایی اصیل و با استرس سوالات مادر را با زبانی بیگانه پاسخ دهد، پسری که عدم علاقه اش به نواختن پیانو بار‌ها در ویدیو‌های منتشر شده از سوی خانواده نمایان شده، اما همچنان والدین با بادی در غبغب از استعداد بی نظیر موسیقی فرزندشان صحبت می‌کنند.

اما سوال اینجاست که والدین سرکوب گر برای داشتن فرزندی افتخار آفرین با جسم و روح او چه می‌کنند و افتخارات اینستاگرامی برای آن بچه به چه قیمتی تمام می‌شود؟ 

تقی ابوطالبی، روانشناس و عضو هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان در گفتگو با خبرنگار باشگاه جوانی خبرگزاری برنا با بیان اینکه ۷ سال اول زندگی کودک زمان بروز استعداد‌ها و توانمندی‌های اوست، گفت: ۷ سال اول دوره سالاری و فرماندهی کودک است، در این دوره علاقه مندی‌ها و توانایی‌هایی کودک نمایان می‌شود و باید بر مبنای آن، شرایط را برای بهبود روند زندگی کودک فراهم کرد.

وی افزود: اگر مرحله اول را که زمان شکوفایی بچه هاست به درستی طی کنیم، در ۷ سال دوم که زمان فرمانبری کودک است، از ما تبعیت خواهند کرد چرا که در مرحله اول میدان عمل برای بروز استعدادهایشان باز بوده ست.

این روانشناس تربیت را امری حساس، پر استرس و مهم دانست و افزود: بدون شک اگر والدین در این فرآیند به قدر کافی از عشق، آگاهی، صبر و دانش برخوردار نباشند، نمی‌توانند گذر موفقی داشته باشند. هر اندازه که دقت نظر و هم اندیشی پدر و مادر مطابق شرایط روانی فرزندان پیش برود، پذیرش بچه‌ها هم بیشتر خواهد شد.

عضو هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان هدف از تربیت را استخراج معادن وجودی کودک عنوان کرد و گفت: اگر در دو مرحله فوق موفق باشیم در مرحله سوم که زمان مشورت، انتخابگری و وزارت فرزندمان است، شاهد نتایج خوبی خواهیم بود.

ابوطالبی بهترین سبک تربیت فرزند را سبک اقتدار منطقی دانست و افزود: در این سبک تربیتی باید به قلب‌ها نفوذ کرد و بر دل‌ها حکومت داشت، در فرمایش بزرگان ما هم راه تربیت از قلب‌ها می‌گذرد، در صورتی که اگر بخواهیم سبک تربیت استبدادی و یا رها شدگی را پیش ببرسم، نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم تا فرزندمان به آن درجه از رشد و بالندگی برسد.

وی با تأکید بر اینکه تربیت یک جریان مستمر با هدف رشد جسمانی و روانی بچه هاست، گفت: کار والدین و مربیان این است که استعداد بچه‌ها را شکوفا کنند، نه اینکه آنچه را خود می‌خواهند به کودک تحمیل کنند، من مراجعی داشتم که پزشک بود، اما خودروی خود را به تاکسی تبدیل کرده بود و مسافرکشی می‌کرد، چون پزشکی علاقه شخصی خودش نبود.

این روانشناس در پایان تأکید کرد: بدون شک سوق دادن فرزندان به سمت مسیر باب میل والدین می‌تواند خسارات جسمی و روانی جبران ناپذیری را برای کودک و نوجوان و حتی جوان به همراه داشته باشد.