اجرای نمایش بیم و امید با کارگردانی ساپینتو!

به گزارش “ورزش سه”، تصاویری که سایت باشگاه استقلال از تمرین عصر دوشنبه این تیم منتشر کرده، حالات خاص ریکاردو ساپینتو را به وضوح نشان می‌دهد. مرد پرتغالی یک سال پرتنش با اتفاقات عجیب و غریب فراوان را در ایران سپری کرده و حالا هیچ هدفی جز اینکه با بالا بردن جام قهرمان آن را تمام کند ،از ذهنش عبور نمی‌کند.

ساپینتو که هنوز نمی‌داند وقتی بعد از فینال جام حذفی برای تعطیلات سوار هواپیما می‌شودو فرودگاه تهران را به مقصد لیسبون ترک می‌کند،‌ برگشتی برایش وجود خواهد داشت یا نه؛ او ماه‌ها است هیچ دریافتی‌ای از باشگاه استقلال نداشته اما برای آنکه سرانجام کارش در این تیم خوش باشد، ماند و دم نزد و همین حالا اگر از او درباره بی‌پولی‌های ادامه دار باشگاه بپرسید، عصبانی می‌شود و ترجیح می‌دهد سکوت پیشه کند! (مثل نشست خبری قبل از بازی با نساجی در نیمه نهایی جام حذفی)

در کنار همه این مشکلات باید جرایم سنگینی که کمیته انضباطی در طول فصل بابت رفتارهای ساپینتو در نظر گرفت را هم قرار بدهیم؛ موضوعی که مبلغ زیادی از پول نگرفته او را از استقلال ضبط و به حساب فدراسیون فوتبال ایران واریز می‌کند.

او در فاصله کوتاه تا دربی استرسی عجیب در چشمانش موج می‌زند و در عین حال امید به اینکه دربی را ببرد و محبوبیتش را نزد استقلالی‌ها با بالا بردن جام قهرمانی حذفی دوچندان کند ، آرامش می‌کند.

خنده‌های هیجانی، فریادهای ناگهانی، نگاه‌های ریزبینانه و شوخی‌های روحیه‌بخش، همه آن چیزی است که حال و روز خاص ساپینتو را در این روزها نشان می‌دهد. نزدیکانش می‌گویند او دیگر آدم سابق نیست، قطعا هم نیست. احساساتش را دارد، اما نه به اندازه اولین روزی که در نشست معارفه خود حرف از کسب 4 قهرمانی با استقلال زد. انگیزه‌اش را دارد، اما نه اندازه لحظه‌ای که مصطفی آجورلو مدیرعامل وقت باشگاه شال استقلال بر گردنش انداخت،‌دستش را بالا برد و هم‌قسم‌اش شد. مرد پرتغالی که حالا خلق و خوی ایرانی را بعد از نزدیک به یکسال کاملا در رفتار او احساس می‌کنید، این روزها بی‌شباهت به یک آدم زخمی نیست، نه از آن زخم‌هایی که همیشه در جایی از بدنش دارد و همین حالا هم روی ساق پایش قابل مشاهده است.

زخمی به بزرگی همه وعده‌هایی که شنیده و عملی شدنش را ندیده روح او را خراشیده و شاید تنها التیامش فقط یک برد و یک انتقام و یک جام باشد. حالی که قطعا موقتی است؛ پایش که به خانه‌اش در لیسبون برسد، ذهنش سمت پول‌هایی می‌رود که از استقلال طلبکار است و دلش میان رابطه عمیق با طرفداران استقلال و احقاق حق خود گیر می‌کند.

«بیم و امید»؛ این بهترین تعبیری است که می‌شود ساپینتو را در قالب آن فرو برد و درباره‌اش حرف زد.

ساپینتو نگران است؛ استرس دربی را دارد، هیجان جام را با خود می‌کشد و اینکه رزومه‌اش را ارتقا بدهد. بازی که تمام شود، نگرانی‌هایش بیشتر هم می‌شود. نگرانی بابت قراردادی که احتمالا تا آن زمان تمدید نشده، آینده‌ای که ابهام دارد و حقوقی که بیش از 5 ماه است از آن بهره نبرده است.

امید اما در هیچ کدام از ثانیه‌های روزهای آینده مرد پرتغالی را رها نمی‌کند؛ امید به برد، امید به قهرمانی و امید به اینکه شاید در سریع‌ترین زمان ممکن مطالباتش را دریافت کند و با دریافت پیشنهاد رسمی تمدید قرارداد پای میز مذاکره بنشیند. در نهایت هم چند روزی کنار خانواده به استراحت بپردازد و به واسطه پیوند عمیقی که با استقلالی‌ها دارد، برای فصل بعد استارت بزند، برای تحقق قول روز اول، یادتان هست؟ او 4 جام می‌خواست!