اقدام غیر حرفه‌ای جشنواره یاس یاسین به بازار کار خوشنویسان آسیب می‌زند

گروهی از اعضای انجمن خوشنویسان ایران در انتقاد به عملکرد جشنواره یاس یاسین در منزل غلامحسین امیرخانی رئیس شورای عالی انجمن خوشنویسان ایران حضور به هم رساندند و پیرامون اقدام غیر حرفه‌ای جشنواره یاس یاسین مطالبی را ارائه کردند.

با توجه به گفته‌های غلامحسین امیرخانی، چهره ماندگار خوشنویسی و علی اشرف صندوق آبادی در مقایسه با جشنواره‌های معتبر بین المللی در امارات، ترکیه و عراق که جوایزی یکسان برای همه‌ی خطوط ایرانی و غیر ایرانی تعیین می‌کنند در این جشنواره جوایز بخش بین المللی چهار برابر بخش ملی در نظر گرفته شده است که به عقیده‌ی این منتقدان توهینی آشکار به جایگاه هنر خوشنویسی یک کشور و در تقابل آشکار با منافع مادی و معنوی هنرمندان این رشته است.

به گفته منتقدان جشنواره یاس یاسین بخشی را به عنوان ملی گنجانده و برای خطوط نستعلیق و شکسته و نسخ ایرانی در بخش بین المللی جایگاهی قرار تعیین نکرده است.

با توجه به این رخداد غیرفرهنگی بعضی از اعضای انجمن خوشنویسان در اعتراض به این عملکرد جشنواره یاس یاسین نامه‌هایی را به صورت مکتوب به مسئول برگزار کننده‌ی رویداد یاس یاسین ارسال کرده اند، همچنین در اعتراض به این جایزه‌ی بین المللی ۹ اردیبهشت ماه با حضور غلامحسین امیرخانی، عارف براتی، امیراحمد فلسفی، علی اشرف صندوق آبادی، محمد مهدی منصف پور مشاور عالی حقوقی انجمن خوشنویسان درباره‌ی پیامد‌های این اتفاق در حضور تعدادی از اصحاب رسانه صحبت کردند.

صندوق آبادی در شروع این نشست گفت: هدف از جشنواره یاس یاسین معرفی حضرت زهرا (س) است که همه‌ی ما با این موضوع موافق هستیم و اینکه موسسه فرهنگی هنری میراث یاس یاسین برای تبلیغ فرهنگ فاطمی هنر خوشنویسی را انتخاب کرده جای تشکر دارد، وقتی در طول تاریخ آثار مهم با هنر خوشنویسی به ثبت رسیده نشان دهنده‌ی این است که خوشنویسی نقش مهمی در انتقال  فرهنگ داشته است.

وی افزود: اعتقاد ما این است که به داشته‌های خود ارزش و اعتبار بدهیم نه اینکه داشته‌های خود را طوری معرفی کنیم که حق هنر خوشنویسی را در حوزه فرهنگی و تاریخی نابود کنیم، مشکل این است که این جشنواره برای بخش‌های ترکیه چهارده هزار دلار جایزه درنظر گرفته و برای بخش ایرانی سه هزار دلار تعیین شده است.

صندوق آبادی گفت: ما معتقدیم که وقتی چنین کشور‌هایی چنین جشنواره‌هایی را برگزار می‌کنند و جایزه‌هایی با نرخ برابر تعیین می‌کنند اگر این برابری برای ما صورت نگیرد برای گروه خوشنویسان مشکل ساز خواهد شد. صندوق آبادی گفت: بعد از نامه نگاری‌های متعدد سعی کرده ایم که با همفکری یکدیگر این مشکل حل شود هدف ما این است که کمک کنیم که این جشنواره به بهترین شکل برگزار شود.

غلامحسین امیرخانی در ادامه نشست گفت: موسسه فرهنگی هنری میراث یاس یاسین برنامه‌ی مفصلی را بر مبنای معرفی حضرت زهرا (س) ترتیب داده است، وقتی اساس مکتب اهل بیت حق طلبی و عدالت خواهی است برنامه‌ای با این نوع تفکر ضد عدالت خواهی است.

وی افزود: چنین اقدامی توسط موسسه فرهنگی هنری یاس یاسین که برای بزرگداشت هنر ایرانی و اسلامی برگزار می‌شود موجب اعتراض جامعه‌ی خوشنویس ایران شده است و ما به عنوان انجمن خوشنویسان ایران و مدیرانی که ۷۴ سال در حوزه خوشنویسی تلاش کرده ایم برای احقاق حقوق خود تلاش خواهیم کرد.

او گفت: خوشنویسی ایران نشات گرفته از ادبیات ما است و خوشنویسی هنر ملی و تاریخی ما است و ما افتخار می‌کنیم که میراث دار تاریخ، فرهنگ و هنر هستیم، خوشنویسی یکی از نمونه‌های درخشان است که به عنوان فرهنگ نامه‌ای برای راهبرد اخلاقی و فرهنگی است که باید سرمشق انسان‌ها در دوره‌های مختلف قرار بگیرد تا بشریت به امنیت، انسانیت و صلح نزدیک شود.

امیرخانی درباره تجربیات خود در جشنواره‌های مختلف خوشنویسی کشور‌های مختلف گفت: من حدود بیست سال بع عنوان داور در مسابقات بین المللی خوشنویسی که از طرف دولت ترکیه حمایت می‌شود و ۴۷ کشور در آن حضور دارند شرکت کرده ام و تا به حال چنین اقدامی را در هیچ جشنواره‌ی جهانی ندیده ام که در بخش جوایز آثار برتر تبیعض قائل شوند ما باید از چنین رویداد‌هایی الگو به چنین رویداد‌هایی را سرمشق قرار دهیم و حتی بهتر از آن‌ها برگزار کنیم.

این هنرمند افزود: در رویدادی به نام یاسین که چند دوره در کشور ترکیه توسط یک هنر شناس علاقمند ترک با مدیریت استاد علی شیرازی و همراهی بنده برگزار شد خط خوشنویسی تمام منطقه را برای برگزاری یک جشنواره خوشنویسی معتبر درنظر گرفتند که در آنجا آثار یک جا دیده شد و به آثار برتر جایزه یکسان داده شد.

او می‌گوید: همچنین جشنواره خوشنویسی دیگری به نام حلیه شریف که در ترکیه برگزار شد، در این جشنواره برنده اول از کشور ایران و یک استاد مصری بود، در بین آثار متعددی که شرایط برد جایزه ویژه را داشتند نتوانستیم از بین دو استاد ایرانی و مصری یکی را انتخاب کنیم و هر رو برنده‌ی جایزه ویژه شدند.

او پرسشسی را در نشست مطرح کرد که محوریت رویداد یاس یاسین شخصیت برجسته‌ای مانند حضرت زهرا (س) را قرار داده پس به همین دلیل باید اساس آن بر مبنای حق و عدالت باشد پس چرا باید دو نوع جایزه در قالب ملی و بین المللی درنظر بگیرد که مقدار جایزه ملی کمتر از بین المللی باشد؟

امیرخانی در پاسخ به این سوال گفت: حرف ما درباره مقدار جایزه نیست درباره تبعیضی است که موجب تحقیر می‌شود و ضد مکتب شیعه است، درخواست ما این است که در فرصت باقی مانده تا دی ماه جشنواره یاس یاسین تغییرات و اصلاحاتی را لحاظ کند، چرا که متفاوت بودن مبلغ جایزه و عدم شرکت خطوط ایرانی در بخش بین المللی حیث ملی و تاریخی ما را خدشه دار می‌کند و موجب تحقیر و تبعیض می‌شود.

امیرخانی گفت: و مهم‌تر اینکه پیامد‌های این تصمیم در عرصه بین المللی و هنر داخلی سنگین است و ایجاد سوتفاهم‌هایی می‌کند که به هیچ وجه هدف فرهنگ و هنر نیست، پیامد این اتفاق در ایران و منطقه به شدت سنگین خواهد بود که از جمله نگرانی‌های ما است.

امیراحمد فلسفی عضو شورای عالی انجمن خوشنویسان درباره نتایج این اقدام جشنواره یاس یاسین گفت: اهمیت ملی و بین‌المللی به این خاطر است که جایزه را غیرعادلانه تعیین کرده، وگرنه اگر می‌گفتند خط نستعلیق، شکسته و نسخ در بخش ملی و خط‌های آن‌ها بین‌المللی با جوایز یکسان اصلا مشکلی نداشتیم، مشکل اینجاست که جایزه بخش ملی یک چهارم بخش بین‌الملل است که این می‌تواند اینگونه تعبیر شود که خط ایرانی یک چهارم خط بین‌المللی برای خود ما ارزش دارد که این امر موجب تحقیر، توهین و خراب شدن بازار ما در خارج می‌شود.

او می‌گوید: وقتی که ایران خود جشنواره را برگزار می‌کند و خطوط خود را در بخش بین‌الملل قرار نمی‌دهد و جایزه بخش ملی را هم یک چهارم تعیین می‌کند؛ یعنی ایرانی‌ها برای خطوط و هنر هنرمندان خود کمتر ارزش قائل هستند، ارزش‌های معنوی ارزش مالی می‌آفریند و موجب خواهد شد که خارجی‌ها از این پس ارزش کمتری برای خط ایرانی قائل شوند چراکه خود ما به این امر اذعان کرده‌ایم. اگر که از این پس به جشنواره‌های خارجی دعوت نشویم یا ما را در گوشه‌ای قرار دهند دلیلش همین اقدام خود ما بوده است، وقتی که آن‌ها خط، آثار تاریخی، شعرا و دانشمندان ما را به نام خود ثبت می‌کنند، طبیعی است که وقتی چنین اتفاقی بیفتد برای ما در جامعه جهانی ارزش قائل نشوند.