حامیان عاملان بمباران بیمارستان مدعیان امنیت جهان هستند!  

دکتر سعید جلیلی، نماینده رهبر انقلاب در شورایعالی امنیت ملی، با حضور در مجمع ماهیانه «اتحادیه جامعه اسلامی دانشجویان»، با دبیران این اتحادیه در دانشگاه‌های سراسر کشور، به بحث و گفتگو پرداخت.

شناخت مناسبات فعلی جهان با نگاه به واقعیت ادعا‌های بزک‌کرده

مناسبات فعلی جهان از بحث‌های بسیار مهم این روزهاست که هم جامعه‌ی ما، هم منطقه، هم جهان اسلام و امت اسلامی در متن تحولات آن قرار دارند.

اخباری که این روز‌ها می‌شنویم از بحث‌های مهم است که اگر ما به عنوان یک جوان، یک دانشجو، یک تشکل بتوانیم خوب ببینیم، خوب توصیف کنیم، خوب تحلیل کنیم، در مسیر حرکت انقلاب تاثیرگذار است.

به یک بیمارستان با موشک حمله کردند؛ هزاران زن به بدترین شکل کشته می‌شوند، زندگی هزاران نفر گرفته می‌شود. آن وقت این کشور‌هایی که در یک سال گذشته از کانادا تا استرالیا، از فرانسه تا آمریکا، برای یک موضوع در ایران آنقدر اشک تمساح ریختند و آن قدر به یک موضوعی ضریب دادند، می‌بینید در برابر آزادی یک ملت، ملت فلسطین، که دهه‌هاست مورد هجمه قرار گرفته، نه تنها دیگر خبری از آن فضاسازی‌ها نیست، تازه با افتخار سعی هم می‌کنند زودتر بروند در سرزمین‌های اشغالی با اسرائیل اعلام همراهی هم بکنند؛ شب بایدن می‌رود، صبح نخست وزیر انگلیس می‌رود که بگویند ما هم هستیم. این همان نکته‌ای است که باید روی آن تأمل کرد، چنین حوادثی در دنیایی شکل می‌گیرد که شعار‌های آزادی، تمدن، حقوق زن وچنین ادعا‌هایی مطرح می‌شود. تحلیل این رفتار‌ها چیست؟ 

در پدیده‌های سیاسی اجتماعی یک ظاهر و ادعا دارید، یک واقعیت و یک آرمان؛ در ظاهر ادعا‌هایی طرح می‌کنند و آن را بزک می‌کنند و شعار‌هایی سرمی‌دهند، اما واقعیت چیز دیگری است. چطور برای چند سانتریفیوژ که آن هم زیر نظر آژانس کار می‌کرد، چند قطعنامه می‌دادند، اما وقتی بیمارستانی اینطوری با موشک هدف قرار می‌گیرد خبر از قطعنامه نیست؛ همین‌ها که ادعای آزادی و ادعای حقوق زن و کودک را دارند، تازه وقتی دیگری هم پیشنهاد قطعنامه می‌دهد وتو هم می‌کنند. در ظاهر شعار می‌دهند زن زندگی آزادی، اما واقعیت آن است که در یک بیمارستان مملو از زن و کودک با موشک، زندگی را از آن‌ها بگیرند که چرا می‌خواهی آزاد باشی! قطعنامه‌ای که صادر نمی‌شود هیچ، اگر کسی هم قطعنامه پیشنهاد بدهد وتو می‌شود. این در کدام دنیاست؟ در دنیایی که به‌شدت ادعای آزادی و دموکراسی دارد، حرف از برابری ملت‌ها می‌زند، در دنیای سال ۲۰۲۳. 

همان‌هایی مدعی امنیت جهان هستند که با موشک بیمارستان را هدف قرار می‌دهند؛ آمریکا و انگلیسی که عضو شورای امنیت هستند می‌روند با کسانی که این کار را کردند عکس یادگاری هم می‌گیرند! اگر صحبت می‌شود از سلاح کشتار جمعی، مگر از این نوع جنایت بدتر داریم که یک بیمارستان را شما هدف موشک قرار بدهید؟ ظاهر این است که دنیا یک مقرراتی دارد؛ در این هفتاد و هشت سال بعد از جنگ جهانی دوم یک مناسباتی درست کردند، از جمله اینکه چند کشور باید امتیاز وتو داشته باشند؛ امتیاز وتو هم این است که اگر یکی به بیمارستان موشک زد و دیگری خواست قطعنامه بدهد تا محکوم کند، این‌ها بتوانند وتو کنند؛ این می‌شود شورای امنیت جهان! این‌ها می‌خواهند امنیت را تامین کنند! 

مبنای این حرکت چیست؟ لیبرال دموکراسی؛ همان کسی که می‌گویند پدر آزادی و پدر لیبرالیسم است، جان لاکی است که تا آخر عمر از سهامداران عمده شرکت‌های برده داری در کارولینای شمالی آمریکا بوده است. آن وقت این‌ها هستند که نظم دنیا را تعریف می‌کنند و می‌گویند این نظم نباید به هم بخورد تا این امنیت حفظ شود؛ خب این امنیت چطورحفظ می‌شود؟ با زدن موشک به بیمارستان، به زن و کودک! این‌ها امنیت جهانی را این‌گونه حفظ می‌کنند! می‌گویند باید یک مقررات داشت و همه باید به مقرات وتوافقات بین‌المللی پایبند باشند، بعد به محکومیت حمله موشکی به بیمارستان که می‌رسد، وتو می‌شود!

فلسطین و برجام، دو عبرت تاریخی از اعتماد به اروپا و آمریکا

حمایت از جنایات اسرائیل و اعلام عدم اجرای تعهدات دو رفتار اروپا و آمریکا در یک روز، گواهی بر قابل‌اعتماد نبودن این قدرت‌ها در مناسبات جهانی است

فقط این نیست که وتو می‌شود! دربرجام توافق می‌شود ایران علاوه بر تکالیف پادمانی، یک مجموعه تکالیفی فراتر از آن طبق پروتکل الحاقی هم انجام دهد، حتی علاوه بر آن یک مجموعه تکالیف بیشتر هم طبق برجام انجام دهد؛ چرا؟ چون امنیت جهانی مهم است! می‌گفتی آقا من فعالیت صلح آمیز انجام میدهم، می‌گفتند نه این‌ها را هم باید انجام بدهی. بعد شما، به هر دلیلی، همۀ تعهداتت را که انجام دادی، مواد غنی‌شده که رفت خارج از کشور، سانتریفیوژ‌ها که جمع شد، در رآکتور بتن ریخته شد، آن نهادی که برای نظارت تعیین کرده بودند پانزده بار اعلام می‌کند که ایران همۀ تعهداتش را انجام داده است؛ آن وقت چه می‌شود؟ امریکا از برجام بیرون می‌رود! گفت شما همه‌ی تعهداتت را انجام دادی، من رفتم بیرون! ببینید واقعیت روز جهان را!

زمانی که بحث برجام بود بعضی‌ها می‌گفتند کلیه تحریم‌ها بالمره از روز توافق برچیده می‌شود، ما در جلساتی که در مجلس خدمت دوستان بودیم می‌گفتیم این متن می‌گوید برخی تحریم‌ها تا ۸ سال باقی می‌ماند. ۸سال تا کی بود؟ همین دیروز. کسانی که می‌گفتند شما بتن بریزید، سانتریفیوژ جمع کنید، موادتان را خارج کنید، ما هم برخی تحریم‌ها را هشت سال دیگر برمی‌داریم، خب حالا بعد از هشت سال، اتحادیه اروپا در تاریخ دیروز رسیده به برخی تحریم‌هایی که قرار بود بردارد، آمریکا که سال نود و هفت خارج شد، اروپایی‌ها که ماندند چه؟ شما بیانیۀ دو روز پیش آن‌ها را بخوانید ببینید چه بیان می‌کنند؛ بیانیه می‌دهند می‌گویند درست است که سر هشت سال موعد انجام تعهدات آن‌هاست، اما انجام نمی‌دهند، به همین راحتی. 

این بیانیه اتحادیه اروپاست که «این شورا ارزیابی کرد ما برای خودداری از برداشتن این محدودیت‌ها دلایل معتبری داریم». انگلیس هم، چون از اتحادیۀ اروپا خارج شده بلافاصله اطلاعیۀ جداگانه می‌دهد که او هم به همراه اتحادیه اروپا این تحریم‌ها را حفظ می‌کند. یک توافق چندجانبه صورت گرفته که فقط ایران نبوده، روسیه بوده، چین هم بوده، همۀ این کشور‌ها بودند، طبق آن قرار شده این کار بشود؛ می‌گوید بله، اما من دیگر این را برنمی‌دارم! این می‌شود آن مناسباتی که امروز در دنیاست.

باید مناسبات جهان را شناخت تا واقعیت‌های تلخ را به‌سمت آرمان‌ها جهت داد

نقش یک ملت آزاده در برابر این واقعیت‌های بزک شده این است که واقعیت زشت و تلخ را جهت بدهد به‌سمت مطلوب‌ها و آرمان‌ها. لازمۀ این کار این است که بدانید چه اتفاقاتی در کشور، در سطح منطقه و در سطح جهان صورت می‌گیرد. این کاری است که شما باید انجام دهید؛ اگر بدانیم میدان چیست، اگر بدانیم صحنه چیست، آن موقع برای خودمان عملیات فرهنگی تمیز تعریف می‌کنیم. حرف، حرف سست نباید باشد. اینجاست که توصیف درست قضیه شما را به تحلیل می‌رساند، اینجاست که آن مباحث و مبانی فکری به آدم کمک می‌کند. این که قرآن این را به صراحت می‌فرماید «إِنَّهُم لا أَیمانَ لَهُم: این‌ها بر عهدشان پایدار نیستند»، توصیف است، اما برای شما واقعیتی را دقیق روشن می‌کند. 

نمی‌توانی بگویی، سانتریفیوژ را جمع کنیم، مواد را خارج کنیم، بتن را بریزیم، صرفاً، چون او هم نوشته که هشت سال دیگر این کار را می‌کند، شما الان همۀ آن کار‌ها را کردی، او می‌آید می‌گوید نه، من این کار‌ها را نمی‌کنم، این که گفته می‌شد برای این موارد باید تضمین گرفت برای این بود؛ همان طور که او تضمین می‌گیرد؛ همان هشت سال پیش می‌گفتند ایران تا قبل از سه ماه باید همۀ این کار‌ها را انجام بدهد، حالا که به او که رسیده است بیانیه می‌دهد تعهدم را انجام نمی‌دهم. «إِنَّهُم لا أَیمانَ لَهُم»

این پای بند نبودن به عهد و قرار، این ادعا‌های آن‌ها که با واقع هیچ نسبتی ندارد، یک استثنا نیست، در همین قضیۀ فلسطین هم همین بود؛ همین منطقی که اینجا بود که «آقا می‌رویم با گفتگو حل می‌کنیم که هم سانتریفیوژ بچرخد هم چرخ اقتصاد» و شد این که هم «سانتریفیوژ‌ها را جمع کنند، هم چرخ اقتصاد» و دلار ۳ تومن بشود۳۰ تومن، همین بحث در قضیه فلسطین نیز رخ داد، یک عده می‌گفتند آقا چرا با مقاومت؟ برویم با گفتگو حل کنیم و شد مذاکرات مادرید و بعد اسلو؛ نتیجه این شد که همان جناب عرفات که رفت گفتگو‌ها را انجام داد، در اواخر عمر گفت هیچ کدام را به ما ندادند؛ یعنی مسیر غلط بود. بعد هم او را کشتند.

نمونۀ درخشان لیبرال دموکراسی آمریکا، موشکی بود که بر سر بیمارستان غزه فرود آمد

اگر مبنای نظری یک اندیشه صرفاً سود و فایده باشد، و مهم سود باشد، می‌شود این که در همین دو سه دهه اخیر به افغانستان و عراق برای سود حمله می‌شود و نفر بعد که می‌خواهد خارج شود نمی‌گوید، چون انسان‌هایی کشته شدند یا، چون آنچه ما گفتیم دروغ بود، بلکه می‌گوید الان ضررش بیشتر از فایده است. حالا چه کسانی این کار را می‌کنند؟ کسانی که شعار آزادی می‌دهند، شعار دموکراسی می‌دهند، همان کسانی که به لیبرال دموکراسی می‌گفتند پایان تاریخ! بعد در منطقۀ غرب آسیا یا به قول آن‌ها خاورمیانه نمونۀ لیبرال دموکراسی را با افتخار رژیم صهیونسیتی معرفی می‌کنند! در چند دهۀ اخیر، از وقتی که همین رژیم نامشروع شکل گرفته است، آمریکا می‌گوید ما برای ارزش‌های آمریکایی می‌جنگیم، این ارزش‌های آمریکایی چیست؟ لیبرال دموکراسی، نمونۀ این لیبرال دموکراسی چیست؟ جان کندی سال ۱۹۶۰ که این رژیم نامشروع شکل گرفته بود، می‌گوید «اسرائیل سپر دموکراسی را حمل می‌کند و شمشیر آزادی را گرامی می‌دارد». این سپر دموکراسی و شمشیر آزادی که گرامی می‌دارند همان است که در غزه سر بیمارستان فرود می‌آید. این نمونۀ دموکراسی اینهاست!

ریگان در ۱۹۸۰ می‌گوید «اسراییل سرزمین ثبات و دموکراسی در منطقه‌ی پر از ظلم و ناآرامی است». بیل کلینتون در زمان ریاست جمهوری می‌گوید «دموکراسی اسراییل بستری است که روابط ما بر آن استوار است… و یک نمونه‌ی درخشان برای مردم در سراسر جهان است». این آن چیزی است که دارند به من و شما معرفی می‌کنند. الگو می‌خواهی؟ لیبرال دموکراسی که من میگم یعنی چی؟ یعنی این که زن و کودک را بکشی، سرزمین را اشغال و چپاول کنی، بدترین جنایت‌ها را هم انجام بدهی بعد به‌تعبیر کلینتون نمونۀ خیلی درخشان دموکراسی هم معرفی شوی. ببینید چه روزی با موشک به بیمارستان حمله می‌شود؟ دقیقاً همان روزی که مقامات امریکا، رییس سنتکام و وزیرخارجه در آنجا حضور دارند، فردای آن هم رییس‌جمهور آمریکا آنجا می‌رود، چون نمونۀ درخشان لیبرال دموکراسی این‌هاست! حضور مقامات آمریکایی در سرزمین‌های اشغالی نشانگر نقش قرارگاهی در فرماندهی عملیات‌های تروریستی رژیم صهیونیستی است.

همین اوباما می‌گوید «ما اگر از اسراییل حفاظت نکنیم، یک شکست اخلاقی نه برای آمریکا برای جهان است». ترامپ دیوانه بیان می‌کند «اسراییل مرکز پر رونق دموکراسی است». یا همین مردک مفلوکی که الان رییس آمریکاست میگوید «اگر ارتباط ما با اسراییل عمیق است به خاطر ارزش‌های مشترکی است که در این‌ها متحدیم» این ارزش‌های مشترک چیست؟ این که با حضور آمریکا این‌ها با موشک به بیمارستان حمله کنند، بعد خود بایدن برود انجا، بگوید عجب ارزش‌های مشترکی داریم باید ده میلیارد دلار هم کمک نظامی کنیم! 

در یک حرکت مشترک با دانشجویان منطقه و جهان، صحنۀ جهان را برای همه تبیین کنید

دانشجوی ما باید نسبت به صحنه، نسبت به میدان اشراف داشته باشد، آگاه باشد و آگاه بکند. انتظار هست از حرکت‌های دانشجویی تا یک حرکت مشترک با دانشجویان در منطقه و در سراسر جهان شکل بدهند؛ انتظار است که این‌ها را تشخیص بدهید و تبیین کنید تا اینطور نشود که جنایتکارترین آدم‌ها مدعی آزادی شوند. فقط امروز نیست که یک بیمارستان را در غزه با موشک هدف قرار می‌دهند. سال ۱۳۶۶ همین سردشت عزیز را، بمباران شیمیایی کردند؛ یعنی زن، کودک و مردم بی‌گناهی را که توی شهر بودند بمباران شیمیایی شدند. بعد همین جنایتکاران می‌آیند ناگهان اشک تمساح می‌ریزد! این سلاح شیمیایی را چه کسی داد؟ آلمان؛ بعد همین آلمان تجمع برگزار می‌کند در دفاع از زنان در ایران. اینجاست که نقش شما یک نقش شکلی نیست، یک نقش واقعی‌ست. هر تشکلی، هر حرکتی، هر فردی، «تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنى وَ فُرادى‌: به پا خیزید برای خدا، دوتا دوتا و تنها» اگر امکانی داریم در حد وسع و توانمندی که داریم باید انجام دهیم.