خبر: تشدید ام‌اس دو سال قبل از وقوع قابل پیش‌بینی است

به نقل از نیو اطلس، تحقیقات جدید نشان داده است که افزایش بیومارکر (زیست‌نشانگر) آسیب عصبی موسوم به زنجیره سبک نوروفیلامنت (NfL)، بدتر شدن ناتوانی ناشی از ابتلا به بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) را تا دو سال قبل از وقوع آن پیش‌بینی می‌کند.

این نشانگر زیستی یک چارچوب زمانی ارائه می‌کند که در آن می‌توان مداخلاتی را برای جلوگیری یا کاهش ناتوانی حاصل از ام‌اس اجرا کرد.

تصور می‌شود که مولتیپل اسکلروزیس یک اختلال خود ایمنی است که در آن سیستم ایمنی، میلین که پوشش محافظ اعصاب است را از بین می‌برد. بیماری ام‌اس با علائم زیادی ظاهر می‌شود که می‌توانند متغیر و غیرقابل پیش‌بینی باشند. آن‌ها ممکن است یک بار اتفاق بیفتند یا بیایند و بروند یا شدت آن‌ها در طول زمان تغییر کند.

اکنون پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا سان فرانسیسکو (UCSF) کشف کرده‌اند که افزایش سطح یک نشانگر زیستی آسیب عصبی موسوم به NfL می‌تواند تشدید علائم ام‌اس را تا دو سال قبل از وقوع پیش‌بینی کند.

این اولین مطالعه‌ای است که پنجره زمانی پیش از بدتر شدن ناتوانی در اثر ام‌اس را ارائه می‌کند.

احمد عبدالحاک، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: افزایش NfL تا دو سال قبل از بدتر شدن علائم ناتوانی، پنجره‌ای را نشان می‌دهد که مداخلات به موقع می‌تواند از بدتر شدن آن جلوگیری کند.

پژوهشگران با همکاری دانشگاه بازل در سوئیس، بروز بدتر شدن ناتوانی را بررسی کردند که به عنوان شش ماه یا بیشتر از افزایش ناتوانی تعریف می‌شود که با نمره بالاتر در مقیاس وضعیت ناتوانی گسترده منعکس می‌شود.

آن‌ها بین بدتر شدن ناتوانی با عود که شامل علائم باقیمانده یا بازگشت علائم قدیمی پس از عود ام‌اس است پیشرفت تدریجی علائم بدون عود تمایز قائل شدند.

پژوهشگرن داده‌های ۱۰ ساله دو مطالعه را که روی هم شامل ۱۸۹۹ بیمار بودند، ردیابی کردند. در میان آنها، ۵۷۰ نفر با ناتوانی ام‌اس شناسایی شدند که شرایط‌شان همچنان رو به وخامت بود و اکثریت آن‌ها بدون عود بودند.

افزایش سطح NfL تا ۹۱ درصد با خطر بدتر شدن ناتوانی همراه با عود تقریباً یک ساله و تا ۴۹ درصد خطر بدتر شدن ناتوانی نزدیک به دو سال بعد همراه بود.

عبدالحاک با بیان اینکه پیشرفت آهسته بیماری می‌تواند به ارائه دهندگان مراقبت‌های بهداشتی اجازه مداخله دهد، گفت: ما فکر می‌کنیم که افزایش سطح NfL قبل از بدتر شدن ناتوانی و بدون عود رخ می‌دهد.

آری گرین، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: این موضوع با این شناخت همسو است که مرگ سلول‌های عصبی فرآیندی آهسته است که به سمت ناتوانی دائمی می‌رود و به این معنی است که مداخلات برای محافظت از سلول‌های عصبی ممکن است زمان لازم برای توقف ناتوانی را نیز داشته باشند.

یافته‌های این پژوهش اهمیت استفاده از NfL را به عنوان یک نشانگر اولیه از آسیب عصبی نشان می‌دهد.

ینس کوله یکی دیگر از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: علاوه بر یافته‌های پیشگامانه در مورد رابطه زمانی بین افزایش NfL و پیشرفت تدریجی بیماری ام‌اس، این مطالعه از نقش مهم NfL به عنوان نشانگر اولیه آسیب عصبی حمایت می‌کند.

وی افزود: نظارت بر سطوح NfL ممکن است بتواند فعالیت بیماری را با حساسیت بالاتری نسبت به معاینه بالینی یا تصویربرداری معمولی تشخیص دهد.

پژوهشگران می‌گویند، تحقیقات بیشتری برای بررسی درمان‌هایی که ممکن است پیشرفت ام‌اس را در این دوره‌ی افزایش NfL متوقف کنند، مورد نیاز است.

این مطالعه در مجله JAMA Neurology منتشر شده است.

منبع: ایسنا