خبر : ناگفته‌های حیدری از همزمانی مبارزه‌اش با تختی در المپیک توکیو

۰۹:۰۲ – ۲۶ تير ۱۴۰۳

تاریخ المپیک ایران روایت افتخارآفرینی بزرگ‌مردانی است که تاریخ ورزش این کشور را رقم زدند. از نخستین حضور رسمی ایران در المپیک در بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۴۸ تا بازی‌های المپیک تابستانی ۲۰۲۰، ورزشکاران ایرانی موفق شدند تا در مجموع ۷۶ مدال برای کشورشان تصاحب کنند. ۲۴ طلا، ۲۳ مدال نقره و ۲۹ مدال برنز حاصل تلاش ۶۱ ورزشکار ایرانی در ۱۸ دوره از بازی‌های تابستانی المپیک است. از این حیث کشتی در مجموع با ۴۸ مدال توانست سهم بسزایی برای موفقیت ورزش کشورمان را ایفا کند.

علی‌اکبر حیدری یکی از این نام‌ها است که با کسب یک مدال برنز المپیک توانست در تاریخ این ورزش نامی را از خود بجا بگذارد. البته اوج موفقیت او با آخرین حضور جهان پهلوان تختی در المپیک گره خورده است، او به همراه تختی به توکیو اعزام شده بود، اما تختی در آن دوره نتوانست مدالی را کسب کند و دست خالی سرزمین آفتاب را ترک کرد.

علی‌اکبر حیدری روز سه شنبه در خصوص خاطره‌اش از المپیک توکیو، اظهار داشت: افتخار آن را داشتم که در بازی‌های المپیک ۱۹۶۴ توکیو با جهان پهلوان غلامرضا تختی، در این بازی‌ها حضور داشته باشم. زمانی که وارد این کشور شدیم استقبال خوبی از تیم ملی صورت گرفت و پس از آن کمپی را برای کاروان ایران در نظر گرفتند تا تیم بتواند در این فضا تمریناتش را پیگیری کند. ما تا زمان شروع مسابقات در این کمپ، تمرینات خود را برگزار می‌کردیم. البته جهان پهلوان تختی نگاه خاصی به موفقیت تیم ملی داشت و همیشه برای روحیه دادن به اعضای تیم نکات فنی و اخلاقی را بدور از چشم سرمربی با شگرد همیشگی به ملی‌پوشان گوشزد می‌کرد. او همیشه اعتقاد داشت که با پول مردم و کشور عازم این مسابقات شده‌اید باید افتخار بیافرینید و در این مسیر از تمامی توان و ظرفیت خود استفاده کرده تا مردم از موفقیت شما خوشحال شوند، این صحبت‌های کاپیتان تیم ملی برای ما دوپینگی بود تا بیشتر به خودمان بیاییم.

وی در خصوص ویژگی‌های جهان پهلوان گفت: او مردمی بود و تمام فعالیت‌های خود را بر مبنای عشق به مردم انجام می‌داد. مردم نیز همواره قدردان این قهرمان و پهلوان ملی هستند. مردم عزیز ایران بعد از ۵۷ سال هنوز یاد تختی را در ذهن دارند.

وی ادامه داد: در بازی‌های المپیک توکیو من و جهان پهلوان تختی با ۲ حریف ترک دیدار داشتیم. ابتدا تختی به مصاف احمد آئیک ترک رفت و او در این دیدار شروع خوبی داشت متاسفانه کشتی را به این قهرمان نامدار ترکیه‌ای واگذار کرد. پس از حدود دو دقیقه بعد از آغاز کشتی جهان پهلوان تختی من در تشک کناری و در آخرین مبارزه خود در المپیک به مصاف جمال یانیلماز از ترکیه که قهرمان سال ۱۹۶۳ جهان بود رفتم. با توجه به نزدیکی ۲ دیدار حواس تمامی تماشاگران معطوف به مسابقه تختی بود. حریف من که قهرمان جهان بود به پیشنهاد سرمربی که مبادا از او شکست بخوردم محتاطانه با او رقابت می‌کردم. زمانی که با زیرگیری و فن سگگ حریف را خاک کرده بودم، چشمم به تختی افتاد، او در عین ناباوری در خاک حریف قرار داشت و در نهایت ضربه فنی شد. من که محو این دیدار بودم حریفم از غفلت و حواس پرتی من استفاده کرد و با بالازدن کتف من و پس از آن با غلت دادنم بر روی تشک، من را روی پل برد که با جان کندن و دادن سه امتیاز خودم را به سختی از آن شرایط مرگ‌آور خلاص کردم.

پهلوان عباس زندی سرمربی تیم ملی در آن دوره در حین مبارزه بار‌ها با فریاد به من گفت که تمرکز لازم را داشته باشم و در ادامه با خاک کردن حریف امتیاز‌های از دست رفته را جبران کردم. در ۱۰ ثانیه به پایان این دیدار امتیازاتمان همچنان با نتیجه ۵ بر ۵ در حال ادامه بود که در نهایت با اجرای فن بارانداز این مسابقه را با نتیجه ۷ بر ۵ با پیروزی پشت سر گذاشتم و در نهایت به مدال برنز رسیدم.

دارنده مدال نقره بازی‌های آسیایی ۱۹۶۶ بانکوک خاطر نشان کرد: وضعیت کشتی‌گیران ایرانی در المپیک توکیو به گونه‌ای بود که همه پیش‌بینی کرده بودند که ایران مقام قهرمانی را به دست می‌آورد، اما این شکست تختی باعث شد روحیه تیم تضعیف شود. عبدالله موحد که همیشه برابر ولچوف بلغارستانی فرد پیروز میدان بود در توکیو با او مساوی کرد. همچنین منصور مهدی‌زاده با توجه به اینکه نفر اول و دوم المپیک را شکست داد، اما با حریف کانادایی مساوی کرد تا در نهایت تنها من و محمدعلی صنعتکاران توانستیم به مدال برنز برسیم. تیم کشتی ایران در المپیک توکیو یکی از شانس‌های قهرمانی بحساب می‌آمد و تنها با کسب ۲ نشان برنز در جایگاه پنجم قرار گرفت.

منبع: ایرنا