خبر: هنر در راه درست باشد مردم هم در مسیر درست خواهند بود

صبح امروز، جمعه ۱۱ اسفند ۱۴۰۲، هنرمندان و اهالی رسانه برای ثبت رای خودشان به مجتمع فرهنگی امام رضا(ع) واقع در پارک ملت مشهد رفتند تا پای صندوق‌ها حاضر شوند.

ماشاالله شاهمرادی‌زاده یکی از هنرمندان مشهدی است که در سینمای تهران به فعالیت می‌پردازد. او که بازیگر فیلم‌های «معراجی‌ها»، «خیلی دور، خیلی نزدیک» و «اخراجی‌های ۳» بوده است برای تهیه اثری به مشهد آمده و در مشهد هم پای صندوق رای رفت.

این بازیگر سینما و تئاتر پس از به صندوق انداختن رای خود گفت: درگیر ساخت فیلمی بودیم که عید روی پرده خواهد رفت، فرصتی شد که در مشهد باشیم و اینجا پای صندوق بیاییم. به‌نظرم اگر متصدیان امور داعیه‌دار به راه آوردن تعداد جوانانی باشند که به خلاف کشیده شده‌اند و بتوانند مبلغی را که برای اصلاحشان لازم است را برآورد کنند اتفاقات خوبی خواهد افتاد و اما درمورد هنر، اگر بدانیم این تعداد و هزینه چطور برآورد خواهد شد آن‌وقت می‌فهمیم که با پرداخت یک‌صدم آن به کارگردان یا تجهیز کردن وسایلی که می‌تواند به هنرمند برای فعالیتش کمک کند آن گروه از جوانانی که حالا به هر علت در راه درستی قرار ندارند به مسیر بیایند و در هنر اصلاح شوند.

وی افزود: حالا به‌جای یک عده خلاف‌کار با یک‌صدم کمتر از آنچه که باید هزینه کرد، ما ورزشکار، سینماگر، کارگردان و صاحب قلم داریم. این صحبت چهل ساله ماست، نه تنها زمینه‌اش هست بلکه به نفع همه ماست. چقدر باید برای نگهداری یک مجرم هزینه کرد؟ برای گرفتن و جلب کردش چطور؟ چقدر باید هزینه کرد تا یک مجرم را شناسایی و بعد در مراحل قانونی قرار دهیم؟ مقایسه کنیم با هزینه‌ای که می‌شود برای آباد کرد و تجهیز کردن عرصه‌های هنر و ورزش خرج باید کرد. کدام بیشتر است؟ ساخت و تجهیز یک سالن تئاتر بیشتر هزینه‌بر است یا قانون‌گذاری و هزینه‌کرد برای گرفتن و نگهداشتن مجرم؟ هنر است که باعث می‌شود انسان‌ها در مسیر درستی قرار بگیرند.

وی در آخر تاکید کرد: رای دادن امروز با جنگیدن در شلمچه هیچ فرقی ندارد بلکه حتی سخت‌تر است؛ چراکه دشمن آن زمان ملموس بود، اما دشمن امروز را نمی‌توانیم ببینیم. آن زمان می‌دانستیم یک خمپاره و صدام و چند کشور پشتش پیش‌رویمان هستند. اما حالا می‌دانیم چه کسی بدمان را می‌خواهد، اما نمی‌بینیمش. شده است شبیه آن زمان که سعی کردیم بگوییم رجوی خائن است، چقدر پشت سر امثال شهید بهشتی‌ها دروغ می‌گفت، اما هنوز مشکوک بودند که خیانت کار است یا نه.