خبر: یادداشت: به سمت فراموشی یک روز بد

به گزارش “ورزش سه”، وطنی شاگرد مربیان مهمی در فوتبال ایران بوده و در حال حاضر در حوزه کارشناسی و مربیگری فعال است.
او در این یادداشت به نکات فنی جالبی اشاره کرده است:

«فوتبال یک بازی تیمی است، شکی نیست که تیم ایران از نظر فردی بازیکنان بزرگی در اختیار دارد اما ما از نظر تیمی بهتر از آنها بودیم.»
یورن آندرسن مربی تیم ملی هنگ‌کنگ علی‌رغم باخت مقابل ایران با گفتن این جمله با ژست فاتحانه‌ای کنفرانس مطبوعاتی پایان بازی با ما را ترک کرد!

*برای نقد و تحلیل مسابقه بدتر از بد ایران در مقابل هنگ‌کنگ به ضرب المثل مصداقی ترس برادر مرگ است رسیدم و حس کردم که در مقابل هنگ‌گنگ ما ترسیدیم که خدا کند که به مرگ (حذف) نرسیم و فنی‌تر اینکه در واقع پلن دوم تیم ملی مورد امتحان واقع شده در مقابل هنگ‌کنگ استفاده از بازیکنان رونده و طولی ( رضاییان _ محمدی) و روی‌آوری به ارسال‌های بلند و زود هنگام برای شهریار مغانلو نه تنها جواب نداد که تیم طراحی ایران به رهبری سامان قدوس را هم از بازی خارج کرد .
اصرار شصت دقیقه‌ای به ادامه بازی با ترکیب اشتباه اولیه، اشتباهی بزرگتر بود و در ادامه نوبت به تعویض‌هایی رسید که باعث ایجاد سردرگمی بیشتر شد .
تعویض ابراهیمی با طارمی و جهانبخش با حاج‌صفی همه چیز را به هم ریخت.
دوباره برمی‌گردیم به مصاحبه‌های مربیان، جایی که سرمربی تیم ملی ما در پایان بازی از انسجام خط دفاعی گفت و ایجاد موقعیت‌های فراوان و کلین شیت!
که این برداشت از نوع بازی ایران خطرناک‌ترین برداشت از این بازی می‌تواند باشد.
تطبیق گفتمان سرمربیان دو تیم به برداشت‌های فنی از بازی کمک می‌کند و البته نقد و قضاوت را سخت‌تر!
جایی که از خود می‌پرسیم: 
این‌همه جابجایی که منجر به آشفتگی و عدم انسجام تیمی می‌شود برای تیمی که بدون بازی  تدارکاتی به تورنمنت آمده است آیا درست است؟
که اگر درست است، پس رسیدن به ترکیب آرمانی در جهت نتیجه‌گیری کجای این فوتبال است؟
جایی که به جای وینگر هافبک میانی به میدان می‌آید و به جای وینگری دیگر فول بک.
جایی که کادر فنی به جای تغییر شرایط بازی غرق در شرایط بازی می‌شود و خود برافروخته‌تر از بازیکنان به تشنج حاکم بر میدان می‌افزاید!
جایی که چیدمان و جابجایی‌های نامتقارن بهمراه استفاده از بازیکنان در پست‌های غیر تخصصی موجب از دست رفتن روحیه چند بازیکن و عصبی شدن آنها می‌شود.

در حالی که عملکرد تیم ملی ایران در برابر هنگ‌کنگ غیر قابل دفاع به نظر می‌رسد اما این خاصیت فوتبال است، فوتبالی که در آن هر تیم یک روز بد دارد به مانند روز بد ژاپن و حتی کره در همین جام.
اما ما اینجا هستیم در قطر برای ادامه تورنمنت و باز هم دیر نیست که بازی تقریباً تشریفاتی با امارات خود می‌تواند محلی برای رسیدن به آرامش ، ترکیب آرمانی و انسجام و ثبات تیمی شود.
نزدیک‌تر شدن به ترکیب تقریباً مطلوب بازی با فلسطین، رفع معایب بجا مانده و ترمیم سازمان دفاعی در کنار یک ریکاوری خوب و آیده‌آل ما را در ادامه برای رسیدن به جامی قابل دسترس امیدوار نگه می‌دارد.