فوتبال نه، گنبدی هستم و عاشق والیبال!

به گزارش “ورزش سه”، والیبال ایران در روزهای اخیر بالا و پایین بسیاری را به خود دید؛ تیم ملی بزرگسالان در رقابت‌های لیگ ملت‌ها نتوانست توقعات را برآورده کند و در جایگاهی چهاردهم ایستاد، اما از سوی دیگر جوانان شایسته ایران در رقابت‌های قهرمانی جهان مدال طلا را کسب کردند و بر بام دنیا ایستادند. در روزهایی که نقد به عملکرد تیم ملی بزرگسالان و شاگردان عطایی زیاد است، شاید بد نباشد که به نیمه پرلیوان هم نگاه کنیم؛ جایی که بازیکنان جوانی همچون احسان دانش‌دوست، محمد ولی‌زاده، پوریا حسین‌خانزاده و علی حاجی‌پور و … به ترکیب تیم ملی اضافه شدند تا آینده این رشته را بسازند.

احسان دانش‌دوست یکی از بازیکنان جوان و با استعدادی است که عملکرد درخشان و روزمه پربارش کمتر به چشم آمده است. دانش‌‌دوست در سال 1398 عضو تیم والیبال شهرداری گنبد بود و پس از تمام لیگ در آن سال همراه با تیم ورامین که قهرمان لیگ شده بود به مسابقات جام باشگاه‌های آسیا رفت و توانست عنوان قهرمانی را کسب کند. او در سال 1400 عضو تیم هورسان بود و در نیم فصل به عنوان بازیکن کمکی با تیم سیرجان به جام باشگاه‌های جهان اعزام شد. پس از لیگ ملت‌های سال گذشته هم او جز نفراتی بود که زیر نظر عظیم جزیده به مسابقات کشورهای اسلامی رفت و توانست مدال طلای آن بازی‌ها را به ارمغان بیاورد. کسب عنوان قهرمانی نوجوانان و جوانان جهان از جمله مهمترین افتخارات این ستاره نوظهور والیبال ایران است. در کارنامه پربار دانش‌دوست کسب عنوان قهرمانی رقابت‌های کشورهای اسلامی هم به چشم می‌خورد.

هنوز اهالی والیبال مسابقات نوجوانان جهان را فراموش نکرده‌اند؛ جایی که ایران در گام نخست مقابل ایتالیا شرایط خوبی نداشت و درحال واگذاری نتیجه بود که دانش‌دوست با دستور کادر فنی از جمع ذخیره‌ها جدا شد و به زمین مسابقه آمد و توانست با عملکرد خیره کنند‌ه‌اش ورق را برگرداند. در آن بازی ایران با نتیجه 3 بر 2 به پیروزی رسید و در ادامه هم به مدال طلای مسابقات نوجوانان جهان دست پیدا کرد.

دانش‌دوست فصل گذشته در ترکیب تیم هراز درخشش چشم‌گیری داشت و بارها با ورودش به زمین توانست روند بازی را به سود تیم خودش کند. همین عامل موجب شد تا کادر فنی تیم ملی والیبال متقاعد شود تا به دریافت کننده قدرتیِ جوان والیبال ایران در جریان لیگ ملت‌های 2023 این فرصت را بدهد که یک بار دیگر پیراهن تیم ملی را بپوشد. دریافت کننده 23 ساله والیبال ایران که از شهر والیبال‌خیر گنبد به تیم ملی رسیده سال بسیار خوبی را همراه با تیم هراز در لیگ برتر پشت سر گذاشت؛ هراز با حضور بازیکنان جوانی همچون دانش‌دوست توانست بعد از 9 سال به فینال لیگ برتر راه پیدا کند. 9 سال قبل هم آملی‌ها در شرایطی به فینال رسیدند که ستاره‌های درخشانی همچون معروف، محمودی، غلامی و … را در ترکیب خود داشتند.

دانش‌دوست برای سال آینده قرار است شرایط جدیدی را تجربه کند و خارج از ایران به والیبال خود ادامه دهد. دریافت کننده آینده‌دار والیبال ایران در فصل پیش‌رو لژیونر خواهد بود و در لیگ ترکیه و تیم «جزیره بلدیه اسپور» توپ خواهد زد.

مسابقات لیگ ملت‌های 2023 برای والیبال ایران تمام شد و حاصل تلاش ملی‌پوشان کسب 2 پیروزی و تحمل 10 شکست مقابل حریفان بود. به همین بهانه گفت‌وگویی را با احسان دانش‌دوست، دریافت کننده قدرتی و لژیونر والیبال ایران انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

ابتدا خودت را برای ما معرفی کن.

من احسان دانش‌دوست هستم، بازیکن تیم ملی والیبال ایران که ۲۳ سال سن دارم و متولد ۱۳۷۸/۱۰/۱۱ هستم. من در پست دریافت کننده قدرتی بازی می‌کنم و از استان گلستان و شهر گنبد کاووس کارم را آغاز کرده ام.

چه شد که به سراغ والیبال آمدی؟

در گنبد والیبال حرف اول را می‌زند. ضمن این که من در یک خانواده والیبالی متولد شدم و پدرم هم مربی بین‌المللی است. وی در سال 2012 در مسابقات قهرمانی دانش‌آموزی به عنوان سرمربی تیم گلستان حضور داشت و توانست عنوان قهرمانی را کسب کند. پدرم در همان سال به عنوان سرمربی به مسابقات قهرمانی دانش‌آموزان جهان در کشور فرانسه اعزام شد.

از چند سالگی والیبال را به صورت جدی استارت زدی؟

از دوران بچگی یعنی زمانی که حدوداً ۱۰ سال سن داشتم، پدرم مرا به آکادمی‌اش می‌برد و تشویقم می‌کرد که به این راه ادامه بدهم. در سن ۱۰ سالگی که کلاس چهارم ابتدایی بودم برای اولین بار برای مسابقات دانش‌آموزی در رده ابتدایی انتخاب شدم و کم کم به این رشته علاقه‌مند شدم.

پس با این شرایط باید بگوییم که اولین مربی‌ات، پدرت بود.

بله؛ اولین مربی و بهترین مربی من پدرم بود. همیشه به داشتنش افتخار می‌کنم. او در این مسیر همیشه حامی و مشوقم بود.

الگوی والیبالی‌ات کدام بازیکن است؟

ستاره‌های زیادی در دنیای والیبال حضور دارند که بدون شک بازیکنان جوان‌تر به آنها نگاه کرده و از بازی و رفتار آنها الگوبرداری می‌کنند، اما الگوی ورزشی و رفتاری من پدرم است؛ همیشه سعی می‌کنم نکاتی را درمورد والیبال و زندگی شخصی از او بیاموزم و از تجربیاتش استفاده کنم.

چه زمانی به تیم ملی نوجوانان و جوانان رسیدی؟

سال ۹۲ و زمانی که 14 سال سن داشتم و باید در رده نونهالان بازی می‌کردم، در تیم نوجوانان جواهری گنبد حاضر شدم، یعنی در یک رده سنی بالاتر فعالیت کردم و در ادامه اولین مسابقات لیگ استان را تجربه کردم و عنوان قهرمانی لیگ استان را به دست آوردم. وقتی در مسابقات کشوری ارومیه بازی کردم و از آنجا به تیم ملی نوجوانان دعوت شدم. آن زمان هم سرمربی تیم نوجوانان محمد وکیلی بود و خوشبختانه نگاه خاصی به سبک بازی من داشت.

با تیم نوجوانان در چه مسابقاتی حاضر شدی؟

در آن سال‌ها همراه با تیم نوجوانان به مسابقات آسیایی و سپس جهانی رفتیم. در مسابقات والیبال قهرمانی نوجوانان آسیا نتوانستیم عنوانی بهتر از چهارمی کسب کنیم، اما در رقابت‌های نوجوانان جهان جبران کرده و عنوان قهرمانی را به دست آوردیم.

پس از آن هم به تیم جوانان رسیدی؟

بله؛ در ادامه بهروز عطایی من را به تیم جوانان دعوت کرد. با توجه به شرایطی که به وجود آمد در مسابقات جوانان آسیا غایب بودم، اما توانستم برای رقابت‌های قهرمانی جهان خودم را به ترکیب تیم اضافه کنم. خوشبختانه در آن سال توانستیم برای نخستین‌بار در طول تاریخ والیبال ایران عنوان قهرمانی مسابقات جوانان جهان را کسب کنیم.

خدمت مقدس سربازی را چگونه گذراندی؟

پس از اینکه توانستیم همراه با تیم جوانان عنوان قهرمانی جهان را به دست بیاوریم به عنوان سرباز قهرمان معرفی شدم.

به این ترتیب پیش از حضور در تیم ملی بزرگسالان هم سابقه کار کردن زیر نظر بهروز عطایی را داشتی؟

بله من پیش از حضور در تیم ملی بزرگسالان هم زیر نظر عطایی کار کرده بودم. در سال 1401 توسط عطایی به تیم ملی دعوت شدم. ضمن اینکه سال گذشته هم همراه با تیم هراز و زیر نظر بهروز عطایی توانستیم نایب قهرمانی لیگ برتر را به دست بیاوریم.

نظرت درمورد عطایی و عملکردش چیست؟

عطایی از بهترین مربیان ایران است. ضمن اینکه به عقیده من حضور یک مربی ایرانی در تیم ملی اتفاق خوب و مثبتی است که باید از آن حمایت شود. در کنار تمام این موارد من اعتقاد دارم که کادر فنی باید تقویت شود. نمی‌توان تمام تقصیرها را گردن کادر فنی، سرمربی، بازیکنان یا فدراسیون انداخت.  

جوانان والیبال ایران با هدایت رضا مومنی‌مقدم توانستند عنوان قهرمانی جهان را برای دومین بار کسب کنند، نظرت درمورد این موفقیت بزرگ چیست؟

ابتدا این قهرمانی را به همه مردم و خانواده والیبال تبریک می گویم. من خودم این جایگاه را قبلاً به دست آورده بودم و می‌دانم که ملی‌پوشان و اعضای کادر فنی چه حس و حال خوبی دارند. جوانان والیبال ایران با هدایت رضا مومنی مقدم و کادر ایرانی‌اش نشان دادند که والیبال ایران پشتوانه خوبی دارد. آینده والیبال بدون شک متعلق به همین نسل است. مربیان ایرانی بازهم نشان دادند که می‌توان به آنها اعتماد کرد و حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. امیدوارم چراغی که این نسل روشن کرده را فدراسیون پرنورتر کند تا در آینده هیچ نگرانی بابت المپیک و مسابقات دیگر نداشته باشیم.

نظرت درمورد نتایج تیم ملی در لیگ ملت‌های 2023 چیست؟

به هرحال این موضوعی بود که کادر فنی هم درمورد آن صحبت کرد. ضمن اینکه امسال شرایط خاصی برای والیبال ایران وجود داشت. همه می‌دانیم و می‌پذیریم که نتایج تیم ملی چندان خوشحال کننده نبود، اما اگر به روند کلی تیم نگاه کنیم متوجه می‌شویم که تیم هفته به هفته بهتر شد. می‌خواهم یک مثال بزنم تا شاید علاقمندان به والیبال شرایط را بهتر درک کنند؛ تیم ملی ژاپن در سال‌های اخیر، هر سال چند بازیکن جدید و جوان را به تیم ملی تزریق کرد و بعد از چند سال تمام تیمش تغییر کرد، اما تیم ایران ناگهان دستخوش تغییر شد و زمان زیادی از این تغییر نمی‌گذرد. به نظر من از این نسل باید حمایت شود و قرار نیست در همان سال اول یا دوم، تیم نتیجه بگیرد. قطعاً زمان نیاز است و باید صبوری کرد.

نکته‌ای که درمورد تیم ملی وجود دارد و انتقادهای زیادی را به همراه دارد، خط خوردن جواد معنوی‌نژاد است. نظرت درمورد این تصمیم کادرفنی چیست؟

معنوی‌نژاد از بهترین دریافت کننده‌های والیبال ایران است و این موضوع را توانست در مسابقات جام باشگاه‌های آسیا هم ثابت کند. او از دوستان و همبازی‌های خوب من است و سال‌ها در تیم‌های مختلف باشگاهی و رقابت‌های متعدد ملی حضور پیدا کرده است. او حالا در عین جوانی یکی از بازیکنان باتجربه تیم ملی به شمار می‌رود، اما واقعاً من در جایگاهی نیستم که بخواهم درمورد دعوت شدن یا عدم دعوت از یک بازیکن به تیم ملی اظهار نظر کنم.

بهترین خاطره والیبالی‌ات چیست؟

یادم می‌آید در بازی اول مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان مقابل ایتالیا قرار گرفتیم. من در آن بازی روی نیمکت بودم و شرایط تیم خوب نبود. محمد وکیلی، سرمربی تیم ملی از من درخواست کرد تا آماده شوم و به زمین مسابقه بروم. زمانی که وارد زمین شدم عملکردم بسیار خوب بود و توانستم روند بازی را به صورت کلی تغییر داده و در نهایت ایران به پیروزی رسید. اگر در گام اول نتیجه را به ایتالیا واگذار می‌کردیم ممکن بود که قهرمانی جهان را خیلی زود از دست بدهیم که خدا را شکر اینگونه نشد. در پایان مسابقات وکیلی به من گفت که اگر تو نبودی امکان داشت مدال طلای جهان را از دست بدهیم.

احسان دانش‌دوست در اوقات فراغتش چه می‌کند؟

واقعیت این است که زندگی امثال من در والیبال خلاصه می‌شود. زمان زیادی برای انجام تفریح خاصی ندارم. خودم شخصاً به فیلم و سریال بسیار علاقه دارم و هر زمانی که فرصت داشته باشم فیلم تماشا می‌کنم.

آیا اهل فوتبال هم هستی؟

شاید باورش سخت باشد، اما اصلاً فوتبالی نیستم! از دنیای فوتبال فقط شناخت کمی از رونالدو و مسی دارم. طرفدار هیچ تیمی نیستم و کمتر پیش می‌آید که بخواهم پیگیر مسابقات فوتبال داخلی یا خارجی شوم.

در دوران کودکی هم علاقه‌ای به فوتبال نداشتی؟

زمانی که 8-9 سال سن داشتم در یکی از آکادمی‌های گنبد دروازه‌بان بودم، اما همان زمان هم علاقه خاصی به فوتبال نداشتم. خدا را شکر پس از آن رفته رفته به سمت والیبال آمدم و در این رشته عملکرد خوبی داشتم و ماندگار شدم.

بزرگترین آرزوی ورزشی و شخصی احسان دانش‌دوست چیست؟

بدون شک برای هر ورزشکاری حضور در المپیک یک افتخار محسوب می‌شود. من هم در رشته خودم بسیار تلاش کرده‌ام تا به تیم ملی برسم و جالا می‌خواهم تمام توانم را به کار بگیرم تا بتوانم حضور در المپیک را تجربه کنم؛ هرچند حضور در المپیک به تنهایی هم لذت زیادی دارد، اما کسب سکو و مدال در این میدان جذاب لذت مضاعفی دارد. آرزوی شخصی‌ام هم سلامتی و شادی و سربلندی همه مردم خوب کشورم است.