مقصر ابتذال و رها کردن شبکه نمایش خانگی کیست؟

حواشی پیش آمده پیرامون سریال نمایش خانگی «رهایم کن» از تقابل با فرهنگ اصیل ایرانی-اسلامی و عفت و پاکدامنی تا ترویج تن فروشی، برهنگی و بی‌عفتی در مکالمات، روابط ساختارشکنانه آن و در یک کلام عبور از خطوط قرمز و شکستن هنجار‌های اجتماعی سبب شد سرانجام پس از انتشار بدون مجوز ۱۱ قسمت آن و البته پس از ناراحتی بخش زیادی از افکار عمومی جامعه، تمامی تبلیغات محیطی آن از سراسر کشور جمع‌آوری و از انتشار آن جلوگیری شود.

از تابوشکنی تا بی‌قانونی

محتوای سانسور نشده و تناسب نداشتن آن با فرهنگ اسلامی مردمان این سرزمین و مهم‌تر از همه، پخش بدون مجوز آن در برنامه‌هایی که مدعی حرکت در مسیر قانونی هستند، خبر از تابوشکنی و ناهنجاری‌هایی در بدنه رسانه‌های دیداری این سرزمین می‌دهد. 

به تحلیل برخی کارشناسان، این نوع تولید محتوا تنها به بهانه پول‌سازی و کسب ثروت دست تمام ابزار‌های رسانه‌ای دشمن را در جنگ شناختی از پشت بسته است و خیلی قوی‌تر از آن‌ها در کارزار مبارزه علیه دین حرکت می‌کنند.

باید گفت، از این دست آثار در شبکه نمایش خانگی کم نیستند؛ آثاری که به‌ویژه در دوران شیوع کرونا و رکود سینما تولید شد تا جای سینما را میان جامعه پر و مخاطبان خاص خود را مهیای ادامه مسیر و بازار پرسودی نصیب تولیدکنندگانش کند.

ماجرا‌های عجیب از ابزار رسانه‌ای دشمن.

اما این سریال‌ها از دراکولا و قورباغه گرفته تا ملکه گدایان، گیسو و … و حالا «رهایم کن» خود درگیر قصه‌های عجیب و داستان‌های غریبی در ترویج رفتار‌ها و ناهنجاری‌هایی از بی‌حجابی و بی‌عفتی و روابط خارج از عرف و خانمان برانداز تا تجمل و مذمت ساده‌زیستی و مصرف‌گرایی است.

همان چیزی که دشمن تلاش بسیاری برای ترویجش کرد و با جنگ نرم و پس از آن جنگ ادراکی، شناختی و ترکیبی به دنبال جایگزین کردن‌شان با اخلاق اسلامی، حجب و حیا و عفت و پاکدامنی، یعنی همه موارد مورد نیاز تحکیم خانواده و جامعه است.

فاصله زیاد زندگی واقعی تا فضای سریالی

اگر بخواهیم وجوه اشتراک این سریال‌ها را که خیلی چراغ خاموش و در نبود سواد رسانه‌ای قابل قبول جامعه به سربازان جنگ شناختی و ادراکی دشمن تبدیل شده‌اند تا آنچه دشمن با صرف هزینه به دنبالش بود، خیلی راحت‌تر و بی‌هزینه‌تر میسر کنند نام ببریم، نخست باید تفاوت فاحش نوع پوشش میان این سریال‌ها را با جامعه واقعی بیان کرد.

پوشش ناهنجار، آرایش غلیظ و رفتار‌های خارج از عرف و جذابیت‌های بصری با استفاده ابزاری از زنان، از فاکتور‌های استفاده شده در این مجموعه سریال‌هاست تا بتوانند با نمایش آنچه فضای تلویزیونی و رسانه ملی آن را نشان نمی‌دهد، برگ برنده‌ای برای ثروت زایی بیشتر و شاید هم ترویج فساد و بی‌بندوباری در جامعه در دست داشته باشند.

فرهنگ برهنگی در سریال‌های خانگی

فرهنگ غربی یا همان فرهنگ برهنگی، زن را به ابزار جنسی و کالای تبلیغاتی مبدل کرده است؛ فرهنگی که مدلینگ و فشن را در راستای همین نگرش به وجود آورد و حال در سریال‌های شبکه نمایش خانگی از زنان دقیقاً در همین راستا بهره‌برداری می‌کند. 

این بهره‌برداری در سریال «رهایم کن» حد را گذرانده و خیلی صریح همانند سریال‌های مبتذل ترکیه‌ای به روابط آزاد و خارج از عرف زن و مرد می‌پردازد و به دنبال عادی انگاری تن‌فروشی و بی‌عفتی در فضای جامعه است تا با قبح شکنی رفتار‌های ساختارشکن به خیال خود به آزادی برسد؛ آزادی‌ای که مدعیان زن، زندگی، آزادی به دنبالش هستند، اما زن غربی از آن گریزان و مستأصل است.

خیانت تا خشونت

لاکچری‌گرایی و دعوت به تجمل، ترویج روابط آزاد و خارج از ازدواج، شکستن چارچوب خانواده، خیانت، جای خالی دین و افراد متدین آن هم در جامعه دینی، سیاه‌نمایی، تحقیر و تضعیف جامعه، خشونت و افراطی‌گری، کاربرد کلمات مذموم و نمایشی از مشکلات ازدواج و فرزندآوری، استفاده بی‌محابا از مواد مخدر و عادی‌انگاری سیگار کشیدن بانوان، موسیقی و رقص از دیگر ویژگی‌های سریال‌های نمایش خانگی در تقابل با فرهنگ اصیل دینی و ملی است.

سریال‌هایی که بی‌شک تبعات فرهنگی و اجتماعی بسیاری برای جامعه به دنبال خواهد داشت، زیرا ابزار رسانه‌ای قوی برای عادی‌سازی ناهنجاری‌ها، هنجارشکنی، تساهل‌گرایی فرهنگی و اجتماعی، ترویج بی‌اعتمادی و بی‌اعتقادی به اصول و ارزش‌ها و باور‌های ملی و ترویج پنهان غیراخلاقی خارج از ضابطه و سبک زندگی غربی و سرخوردگی خواهد بود.

همه آنچه عنوان شد به صراحت بیان می‌کند، رسانه‌های دیداری مانند جذابیت‌های سریال‌های نمایش خانگی به سهولت می‌توانند ابزار جنگ نرم دشمن یا بهتر بگوییم پیاده نظام دشمن در خانه باشند، پس لازم است نظارت‌های جدی‌تر و دقیق‌تری نسبت به محتوای ارائه شده به وسیله آن‌ها انجام شود.

چه بود و چه شد!

چنانچه سریال «رهایم کن» به کارگردانی شهرام شاه حسینی که از برنامه فیلیمو بدون مجوز پخش می‌شد و مکالمات خط شکن بسیاری داشت، قرار بود روایتگر افشای فساد سیستماتیک دوره پهلوی باشد که با رنگ و بوی عاشقانه از ابتذال، بی‌بند و باری و مستی برخی از مردمان آن زمانه پرده بردارد، نه اینکه تن‌فروشی، بی‌حیایی و کلمات و حرف‌های خارج از عرف را ترویج کند. 

سریالی که برای تماشای خانوادگی ساخته شده است، اکنون به دلیل نمایش روابط هنجارشکنانه حتی برای بزرگتر‌ها مایه ناراحتی و عصبانیت است.

در سریال «رهایم کن» گروه‌های مبارز و انقلابی جای خود را به تشکیلات کمونیستی دادند که در سایه ساواک اهداف خود را دنبال می‌کنند. با هر کدام از شخصیت‌های داستان که آشنا می‌شویم یا مست و قمار‌باز هستند، یا آدم‌کش و آدم فروش که آدمیت را درون خود خفه کردند. 

مردمان زمانه پابه‌پای خفقان موجود حرکت می‌کنند و با گوش‌هایی کر و چشمانی نابینا شب‌ها کاباره‌های شهر را قرق می‌کنند و روز‌ها دستشان به خون آدم‌ها آلوده است.

اینجا شخصیت محوری داستان یعنی حاتم (محسن تنابنده) زیر بار ناعدالتی کمر خم کرده است. 

با وجود این، همانند دیگر شخصیت‌های داستان که یا لکه ننگ و گره کور در گذشته یا حال دارند، دست او هم در بی‌خانمانی و تن فروشی همسر سابقش آلوده است.

«رهایم کن» به علت ملاحظات محتوایی مورد تأیید اعضای شورای صدور مجوز قرار نگرفت. این موارد شامل موارد زیر است؛ 

۱/آسیب به باور‌های ملی و اعتقادات دینی و مذهبی

۲/تحریف وقایع و رویداد‌های تاریخی 

۳/معرفی جامعه ایرانی به عنوان جامعه لاابالی و سطحی 

۴/آسیب به جایگاه خانواده و ترویج فرهنگ غیر ایرانی 

۵/رفتار‌های ناهنجار و ناقض کرامت انسانی و شکستن حریم‌های شرعی

حالا نوبت به مسؤولان و دست اندرکاران فرهنگی رسیده است تا علاوه بر جلوگیری از انتشار چنین محتواهای، رسانه‌های تأثیرگذار دیداری را با هدف آنچه در آرمان‌های نظام مقدس است و برای جهاد تبیین بسیج کنند تا محتوای متناسب با اعتقادات فرهنگی و مذهبی جامعه ترویج و از دست‌آویز شدن آن برای ترویج اهداف دشمن جلوگیری شود.

منبع: فارس