گزارش سایت هندی از سفر دختران کبدی‌کار ایران

 به گزارش”ورزش سه” و به نقل از سایت اسپورت استار هند، در یک بعدازظهر بارانی در مجموعه ورزشی دراوی گروهی از بازیکنان کبدی در حال گرم کردن برای یک بازی تمرینی مقابل یک تیم محلی هستند. می‌توان کلماتی مانند «حال شما چطوره» یا «خوبم» را شنید.

آنها قبل از اینکه سرمربی تیمشان شایلا جین – یا به قول خودشان خانم جین – آماده شوند، با هم صحبت می کنند. جین که مربی باتجربه‌ای است، در هفت سال گذشته با تیم بانوان ایران کار کرده است و تلاش های او در سال ۲۰۱۸ به ثمر نشست و این تیم را به کسب مدال طلای تاریخی در بازی های آسیایی رساند.

جین که بین تهران و کشورش رفت و آمد می کند، فارسی را کاملاً روان صحبت می‌کند و به زبان فارسی با تیم ارتباط برقرار می‌کند. 

با شروع صحبت های خانم جین، خنده و لبخند جای خودش را به اخم و جدیت در کار می دهد. بازیکنان بر بازی تسلط دارند و با قدرت کارشان را پی می‌گیرند.  از زمانی که ایران پنج سال پیش در بازی‌های آسیایی جاکارتا طلا گرفت، این تیم در تورنمنت‌های بین‌المللی حضور نداشت و از سه سال پیش که شیوع کرونا رخ داد، رقابت جدی نداشت بنابراین این سفر به بمبئی بخشی از آماده سازی تیم کبدی بانوان ایران برای بازی های آسیایی آینده است. زنان ایرانی به شدت به دنبال شبیه‌سازی بازی هستند و ۹ بازی تمرینی با تیم‌های محلی انجام داده‌اند.

فقدان تمرین، دفاع از عنوان قهرمانی آسیایی آنها را به خطر می اندازد، اما زنان ایرانی امید خود را از دست نمی دهند.

غزل خلج، یکی از بازیکنان بزرگسالان در صحبت هایی گفت: در طول پنج سال گذشته، ما هیچ مسابقه یا تمرینی نداشته‌ایم. ما به خوبی خودمان را برای بازی‌های آسیایی آماده می‌کنیم. کسب دوباره طلای بازیهای آسیایی سخت است چون کشورهای دیگر تمرینات و مسابقات مناسبی داشتند ولی ما  این شرایط را نداشتیم.

زهرا کریمی می‌گوید: ما از اول زمستان در خانه تمرین می‌کنیم و دلیل اینکه این تور بمبئی را مهم می‌دانم این است که به ما امکان می‌دهد تیم خود را ارزیابی کنیم. این بازی‌ها حداقل به ما فرصت داده تا نقاط ضعف و قوت خود را درک کنیم. از ذره ذره این سفر لذت بردیم. حالا برمی‌گردیم و مشغول آماده‌سازی‌های می‌شویم و به شانس خود در بازی‌های آسیایی امیدوار می‌شویم.  

کریمی ادامه داد: اگر می توانستیم مقابل چند کشور دیگر مانند کره یا ژاپن بازی کنیم، برای ما بهتر بود. دفعه قبل، ما به چین تایپه باختیم، بنابراین اگر شانس بازی با چند تیم را داشتیم برای ما بهتر بود، اما از آنجایی که نمی‌توانیم به آنجا سفر کنیم با بازی در هند مشکلی نداریم. این بازی‌ها برای ما نسبتاً آسان بوده اما حداقل این مسابقات به ما فرصتی داده تا وارد شبیه‌سازی مسابقه شویم. ما بیش از چهار سال است که در هیچ تورنمنتی بازی نکرده‌ایم و فقط هفت ماه تمرین داشته‌ایم، بنابراین بله، این برای ما خوب است.

حتی مربی تیم هم می‌داند که حفظ طلا در بازیهای آسیایی ساده نیست. او در ایران ۴۰ بازیکن را به ۱۰ گروه تقسیم کرد. او نه تنها به بازیکنان کمک کرد تا استراتژی های مختلف را به صورت فردی و جمعی به دست بیاورند بلکه به افزایش اعتماد به نفس آنها نیز کمک کرد.

مربی هندی ایران افزود: توقعات همیشه بالا خواهد بود، به خصوص برای مدافع عنوان قهرمانی. کسب مدال‌ طلا به صورت متوالی آسان نیست چون سختی‌های زیادی  وجود خواهد داشت اما باید با مدیریت شرایط، سختی‌ها را کنار بزنیم. 

رویای طلایی

وقتی سه سال پیش همه‌گیری کرونا رخ داد بسیاری از اعضای تیم ایران نمی‌دانستند باید چه کنند. بدون هیچ تمرینی و بدون امید به حضور در مسابقات در بلاتکلیفی بودند اما همانطور که زهرا آسترکی اشاره می‌کند، رویای کسب مدال طلای دیگری در چین آنها را متحد کرده است.   

آسترکی می‌گوید: ما آرزوی یک مدال طلای دیگر را داریم. ساختار لیگ ما بسیار خوب است و بازیکنان با استعدادی در آن حضور دارند. ما هر سال در کشورمان رقابت داریم که شبیه به لیگ هند است و واقعا سطح خوبی دارد. ما لیگ هند را نیز تماشا می کنیم و چیزهای زیادی یاد می‌گیریم که به ما کمک کرده است. ما تا الان فقط به یک مرکز خرید رفته‌ایم. می خواستیم چند مکان را ببینیم ولی وقت کافی نداشتیم.

البته تیم مردان کبدی ایران نیز بعد از کرونا مشکل داشته است. تنها لیگ کبدی استثنا بوده و کارش را پیش برده است. در ژوئن در مسابقات قهرمانی آسیا تیم مردان ایران رقابت داشت ولی زنان این رقابت را نداشتند. 

تعدادی از اعضای این تیم مربیان کبدی هستند. برخی مربیان تربیت بدنی هستند، برخی دیگر در مدارس تدریس می‌کنند. برای خیلی ها در این تیم شرایط سخت است اما بسیار خوشحال هستند که با هر مانعی که بر سر راه رویاهایشان قرار می‌گیرد، مقابله کنند.

اگرچه ایران تیم‌های رده‌های خردسالان، نوجوانان و بزرگسالان در کبدی دارد اما هنوز در مدرسه بازی‌های کبدی انجام نمی‌شود و جین آن را یکی از دلایل عدم تجربه بین بازیکنان ایرانی می‌داند.

جدای از چالش های روی زمین، مربی هندی ایران وقتی برای اولین بار به تهران سفر کرد چالش هایی نیز داشت. شایلا جین در این مورد گفت: من یک گیاهخوار هستم، بنابراین در ابتدا به این فکر کردم که چگونه می‌توانم مدیریت کنم. اما فدراسیون برای من آشپزی ترتیب داد و با گذشت زمان برای من زندگی را آسان کرد.

چند هفته پیش، وقتی بازیکنان خبر سفر خود به بمبئی را شنیدند، هیجان‌زده شدند. این شهری بود که بیشتر آنها فقط در فیلم های بالیوود دیده بودند.

جین که سال ها با این تیم کار کرده ، بارها و بارها داستان هایی از هند برای هر یک از آنها روایت کرده است. زمانی که در بمبئی بودند، اعضای تیم می‌خواستند گشتی در شهر بزنند و نقاط تاریخی را ببینند؛ نگاهی اجمالی به مانات – محل سکونت شاهرخ خان، هنرپیشه بیندازند ولی برنامه شلوغ بود و بازیکنان در هتل بودند که این برای همه ناامید کننده بود. 

زندگی برای بانوان ایرانی کبدی این طور نبوده که در پر غو باشند اما تاکنون توانسته‌اند   منتقدان خود را ساکت کنند. مدال طلا در بازیهای آسیایی جاکارتا به آنها روح تازه‌ای بخشید و زنان ایران می‌خواهند جایگاه خود را به عنوان قهرمان آسیا در هانگژو تثبیت کنند.