خبر : نامه زیبای ناهید کیانی برای مردم ایران
خبر : نامه زیبای ناهید کیانی برای مردم ایران کد خبر : 2061556 | 22 مرداد 1403 ساعت 01:39 | 682 بازدید | 7 دیدگاه پشت این لبخند، شبهای تلخی است! دختر تاریخ ساز تکواندو ایران یادداشت احساسی منتشر کرد و با مردم ایران همکلام شد. به گزارش […]
خبر : نامه زیبای ناهید کیانی برای مردم ایران
کد خبر : 2061556 |
22 مرداد 1403 ساعت 01:39 |
682 بازدید |
7
دیدگاه
پشت این لبخند، شبهای تلخی است!
دختر تاریخ ساز تکواندو ایران یادداشت احساسی منتشر کرد و با مردم ایران همکلام شد.
به گزارش ورزش سه، یکی از قشنگترین و دراماتیکترین قصه های المپیک پاریس 2024، برای ناهید کیانی ملکه تکواندوی ایران رقم خورد. دختر ایران که در المپیک توکیو، در تنهایی از فرودگاه به خانه برگشت، با فراموش کردن تمامی مشکلات و گذر از دل سختیها، حالا در پاریس مدالی را به گردن خود میدید که اگر چه نقرهای رنگ بود اما خودش هم میدانست، شاد کردن دل 80 میلیون ایرانی به اندازه کسب طلا لذت دارد و مطمئنا با خودش، روی همان سکو قرار گذاشت که در لس آنجلس، خوش رنگ ترین مدال را کسب کند.
ناهید کیانی نماینده ۲۶ ساله تکواندوی زنان ایران در بازیهای المپیک پاریس که توانست با عملکرد تحسینبرانگیز خود مدال نقره وزن ۵۷ کیلوگرم را بهدست آورد، پس از اتمام مسابقات صفحه شخصی خود در شبکه اجتماعی را مجدد فعال و امشب برای اولین بار پس از کسب مدال نقره در این شبکه با مردم صحبت کرد و نامهای احساسی نوشت:
سلام بر مردم خوب سرزمین زیبایم ایران.
ایرانی که از کودکی برای برافراشتن نام کهنش جنگیدهام، ایرانِ دخترکان جنوب، ایرانِ دامن های رنگی شمال، ایرانِ قلبهای مهربان کوهستان، ایرانِ دستهای گرم کویر، ایرانِ آبی خلیج همیشه فارس…
امروز در واپسین روزهای مردادماه خوشحالیام را از کسب مدال در آوردگاه بزرگی چون المپیک با همگیشما به اشتراک میگذارم و آرام در گوش مام وطنم زمزمه میکنم که: این مدال گوارای وجودت باد.
در سه سالی که گذشت لحظات تلخ و شیرین زیادی را تجربه کردم، افتادم، بیمهریها کمرم را شکست، فروریختم، ناامید شدم… اما به یکباره ندایی در من حلول کرد به پاهایم انرژی دوباره بخشید و کمک کرد تا بلند شوم، به شانههای پدر و مادرم تکیه کردم و بلند شدم، دستان مربیان مهربانم را محکم گرفتم و بلند شدم، ناهید را در آغوش کشیدم و بلند شدم و برای این ناهیدِ تمام قد، تا آخرین نفس جنگیدم.
خوشحالم که تلاشهایم به ثمر نشست و عذرخواهم که مدالم خوشرنگترین نشد. امید به اینکه روزی دخترکی در روستایی از کشورم مدال مرا با انگشت نشان دهد و زمزمه کند که “ناهید توانست، من هم می توانم“.
آنجاست که زمزمهی او بزرگترین دستاورد من در تمام زندگیام خواهد بود.
منبع: www.varzesh3.com
خرید رپورتاژ آگهی
رپورتاژ آگهی
خبر اقتصادی
خبر سبک زندگی
خبر سیاسی
خبر فرهنگی هنری
خبر فوری
خبر ورزشی
خبر روز